Józef Jaworowicz. Matura w "Asnyku" 1955 r.   Mistrzostwo Polski Juniorów w boksie 1955, ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej, żona Anna.

Obwoluta publikacji:
Siedzą od lewej: Pani higienistka, prof. prof. Jan Rudnicki, Janina Chwilczyńska, Marian Stawicki, Wojciech Węgrzyn, Janina Wojciechowska, Jan Męczyński, Kazimierz Czyżewski.
Stoją od lewej: prof. Jan Sudolski, pan Florkowski, prof. prof. Eleganczyk, Zygmunt Paszkiewicz, N. N., Kazimierz Paszyn, Henryk Baszczyński, Franciszek Zaręba, Krystyna Tustanowska, pani Florkowska z córką, Wanda Gorgoniowa, ks. Stanisław Antczak, N. N., N. N., prof. Helena Sępichowska, pan Adamiak.

Moje wspomnienia napisałem dla kolegów na XIV Zjazd Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Adama Asnyka, aby przypomnieli sobie tamte dni i tamte postacie.

Autor

Opłatek Asnykowców

Od Wigilii Boże Dziecię,
Jak nam wiara nakazuje,
Jest w stajence na tym świecie,
Wciąż od nowa nam króluje.

Oprócz tych Zjazdowych spotkań,
Najmilsze są opłatkowe.
Tyle wzruszeń, oczekiwań,
W nowym roku wszystko nowe.

Te noworoczne spotkania,
Poświęcono nie przypadkiem,
Misterii życzeń składania
I łamania się opłatkiem.

Asnykowska brać się zbiera,
Chcą, to widać znów weselić.
Radość, pierś im dziś rozpiera,
Będę się opłatkiem dzielić,

Podzieli się każdy z każdym,
Symbolicznym chlebem białym,
Pamiętając jakim ważnym,
Jest on dla nas i kochanym.

Dla wszystkich na świecie całym,
Co do szkoły tej chodzili,
Strofy te prezentem małym,
Abyśmy szczęśliwi byli.

Modlitwa św. Tomasza z Akwinu (1125-1174 r.) (znajduje się przy Jego grobie w Tuluzie).

 Panie, Ty wiesz lepiej aniżeli ja sam, że się starzeję i pewnego dnia będę stary.

Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania, że muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji.

Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego ścieżek.

Uczyń mnie poważnym, lecz nie ponurym; czynnym, lecz nie narzucającym się.

Szkoda mi nie spożytkować wielkich zasobów mądrości, jakie także posiadam, ale Ty wiesz PANIE, że chciałbym zachować paru przyjaciół do końca życia.

Wyzwól mój umysł od niekończącego się brnięcia w szczegóły i daj mi skrzydła bym w lot przechodził do rzeczy.

Zamknij mi usta w przedmiocie mych niedomagań i cierpień w miarę jak ich przybywa, a chęć wyliczania ich staje się z upływem lat coraz słodsza.

Nie proszę o łaskę rozkoszowania się opowieściami o cudzych cierpieniach, ale daj mi cierpliwość wysłuchiwania ich.

Nie śmię Cię prosić o lepszą pamięć, ale proszę Cię o większą pokorę i mniej zachwianą pewność, gdy moje wspomnienia wydają się sprzeczne z cudzymi.

Użycz mi chwalebnego poczucia, że czasem mogę się mylić.

Zachowaj mnie miłym dla ludzi, choć z niektórymi z nich doprawdy trudno wytrzymać.

Nie chcę być święty, ale zgryźliwi starcy to jeden ze szczytów osiągnięć szatana.

Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w nieoczekiwanych miejscach, a w ludziach – niespodziewanych zalet. Daj mi Panie łaskę mówienia im o tym.

Wisława Szymborska?

 Jak ja się czuję

Kiedy ktoś zapyta, jak ja się czuję
grzecznie mu odpowiadam, że dobrze, „dziękuję”
To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko
astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką,
puls słaby, krew moja w cholesterol bogata...
lecz dobrze się czuję jak na moje lata.
Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę
choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę.
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,
ale przyjdzie ranek... znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć „figle” płata,
lecz dobrze się czuję jak na moje lata.
Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
ze kiedy starość i niemoc przychodzi,
to lepiej zgodzić się ze strzykaniem kości
i nie opowiadać o swojej starości.
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
i wszystkich wokoło chorobami nie nudź!
Powiadają: „starość okresem jest złotym”,
kiedy spać się kładę zawsze myślę o tym...
„Uszy” mam w pudełku, zęby w wodzie studzę,
„oczy” na stoliku, zanim się obudzę...
Jeszcze przed zaśnięciem, ta myśl mnie nurtuje
„czy to wszystkie części, które się wyjmuje”?
za czasów młodości (mówię bez przesady)
łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało,
żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą...
A teraz na starość czasy się zmieniły,
spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły.
Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
niech zacisną zęby i z życia się śmieją,
Kiedy wstaną rano, „części” pozbierają
niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują
to znaczy że są zdrowi i dobrze się czują.