Emerytowany prof. zw. dr med. hab. dr med. h.c. Stanisław Iwankiewicz urodził się 24 listopada 1920 r. w Kaliszu. Rodzice: Matylda z domu Kaczorowska i ojciec Teodor (ojciec był rzemieślnikiem), byli znanymi i cenionymi obywatelami miasta Kalisza. Syn Stanisław był najmłodszym spośród dziewięciorga rodzeństwa. W 1937 r. otrzymał "małą maturę" w Gimnazjum Humanistycznym im. Adama Asnyka w Kaliszu, a w 1939 r. maturę po ukończeniu Liceum Humanistycznego im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Będąc uczniem gimnazjum należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Po odbyciu służby pracy w Junackich Hufcach Pracy, 20 sierpnia 1939 r. rozpoczął służbę wojskową w Szkole Podchorążych Sanitarnych Zawodowych w Warszawie (po zdaniu egzaminu konkursowego). W Wojnie Obronnej w 1939 r. brał udział wraz z 104 Szpitalem Polowym. 18 września został internowany przez Armię Czerwoną, następnego dnia udało mu się szczęśliwie zbiec z transportu kolejowego. W czasie okupacji pracował najpierw jako drwal w Nadleśnictwie Boglewice koło Grójca (od stycznia do sierpnia 1940 r.), w tym czasie był współorganizatorem grupy konspiracyjnej ZWZ-AK "OSINIACY", a następnie w kilku firmach budowlanych w Kaliszu i koło Kalisza (E. Mayer, H.C.E. Eggers, E. Schingnitz). W marcu 1944 r. uciekł z Kalisza do Warszawy przed grożącym mu aresztowaniem. Po przybyciu do Warszawy dostał Kennkartę na nazwisko Stanisław Kowalski. Nazwiska tego używał do powrotu z niewoli w 1945 r.
      W powstaniu brał udział w zgrupowaniu "Krybar", a następnie "Sławbor" (jako żołnierz plutonu łączności Armii Krajowej ps. "Jacek"). Po powstaniu zgłosił się do szefa Służby Zdrowia KG AK płk. dr Leona Strehla, który powierzył mu szefostwo kancelarii organizującego się szpitala, z którym pojechał do obozu jenieckiego w Zeithain koło Drezna. 23 kwietnia 1945 r. obóz został uwolniony.
      W październiku 1945 r. zapisał się na Wydział Lekarski we Wrocławiu. Dyplom lekarza uzyskał 25 kwietnia 1951 r. W czasie studiów po II roku pracował przez 2 lata jako asystent wolontariusz w Zakładzie Anatomii Opisowej i Topograficznej pod kierunkiem prof. zw. dr Tadeusza Marciniaka, a od 15.06.1950 r. rozpoczął pracę w Klinice Otolaryngologii we Wrocławiu. W czasie studiów należał do Akademickiego Związku Sportowego. Był założycielem sekcji wioślarskiej, następnie prezesem i wiceprezesem AZS.
       W latach 1950-1953 pracował w Klinice pod kierunkiem prof. zw. dr hab. Teofila Zalewskiego, w latach 1953-1975 pod kierunkiem prof. zw. dr hab. Wiktora Jankowskiego, od 1970 do 1980 był dyrektorem Instytutu Chorób Układu Nerwowego i Narządów Zmysłów. W okresie 1975-1991 był kierownikiem Kliniki. W dniu 1.10.1991 r. przeszedł na emeryturę.
       Od 1 marca 1950 r. pracował w zorganizowanej przez ówczesnego doc. dr Kornela Gibińskiego w Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej we Wrocławiu. Od stycznia 1952 r. do marca 1963 r. był dyrektorem tej placówki (pracując równocześnie w Klinice).
      W 1951 r. razem z dr Wacławem Kornaszewskim uruchomił komorę niskich ciśnień do badań pilotów cywilnych (przy ul. Pasteura 4), a w 1952 r. był współorganizatorem Ośrodka Badawczo-Lotniczego Lekarskiego przy Aeroklubie RP. Ośrodek zajmował się badaniem pilotów sportowych z całej Polski.
       Pierwszy stopień specjalizacji w otolaryngologii uzyskał w 1952 r., a drugi stopień w 1957 r.
       Doktoryzował się na podstawie pracy pt. "Badania próbami artykulacyjnymi w protezowaniu i orzecznictwie źle słyszących" 22.02.1961 r., a habilitował się 28.03.1963 r. na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. "Kostne krzywe artykulacyjne". Etat docenta otrzymał w 1965 r. Profesorem nadzwyczajnym został w 1970 r., a profesorem zwyczajnym w 1977 r.
      16 kwietnia 1981 r. otrzymał godność Doktora Honoris Causa Akademii Medycznej w Dreźnie.
      W latach 1969-1972 był prorektorem ds. nauki, a w latach 1972-1978 rektorem AM we Wrocławiu. Jest majorem WP. 
       Profesor Stanisław Iwankiewicz jest żonaty. Żona - Zofia Krystyna z domu Zawodniak jest lekarzem okulistą i była ordynatorem Oddziału Ocznego Szpitala Wojewódzkiego im. Babińskiego we Wrocławiu. Syn Jarosław jest adiunktem Kliniki Otolaryngologii AM we Wrocławiu, a syn Radosław dr hab. prof. nadzw. Politechniki Wrocławskiej.

Asnykowiec 2001